“Sivasspor 5 maçtır sahada kayıp.”

Sivasspor’da Osman Zeki Korkmaz dönemi sonrası Mehmet Altıparmak dönemi de kayıpla başladı. Mehmet Altıparmak, 1. Lig dinamiğini iyi bilen, 1. Lig takımlarına beraberinde heyecanı getiren, dolayısıyla gözle görülür bir kıpırdanma hareketini sağlayabilen bir teknik adam. Hocanın göreve yeni geldiğini ve ilk rakibinin Ümraniyespor gibi 4 maçtır galip gelemediği, son 3 maçında mağlup olduğu, 9 aylık Bülent Bölükbaşı dönemini sonlandırıp kulüp içinde uzun süre yardımcı antrenörlük yapmış, en son da Maribor’da yardımcı antrenörlük deneyimi yaşamış, 1. Lig’de ilk defa teknik direktörlük tecrübesi edinen Tayfun Rıdvan Albayrak dönemine “merhaba” demiş bir takımla karşılaşacağı düşünüldüğünde, buradan Altıparmak lehine pozitif bir başlangıç sağlanabilir diye düşünüyordum. Ancak Ümraniyespor’un 1-0’lık galibiyeti, Sivasspor adına bu maçtan birkaç notun çıkmasına sebebiyet verdi.

“Sivasspor’da net bir hücum planı yok.”
Sivasspor’da Osman Zeki Korkmaz dönemiyle başlayan bir skor kısırlığı söz konusuydu. Bu durumun, hücumda bu işin sorumluluğunu alıp takımı götürebilecek net hücumcu takviyelerinin yapılmamış olmasının da etkisi gözle görülür olduğu gibi, Sivasspor’un 1. ve 2. bölge endeksli pas yapmak dışında ön alana topu taşımak adına net bir geçiş planıyla da desteklenememesi dikkat çekiyor. Bu durumun değişmesi adına bir teknik adam değişikliği yaşandı; ancak yazın sıklıkla ekonomi sebepleriyle ilişkilendirdiğimiz transfer stratejisinde, bu koşullara bağlı yapılan transferlerde oyun anlayışı ve takım içi uyum faktörünün göz önünde bulundurulmadığı görülüyor. Yapılan transferlerin de genel hatlarıyla teknik adam transferleri formatının dışında, yönetim ve sportif akla endeksli yapılması, bu konuda işin sorumluluğunu yönetime yüklüyor.

“Bekir Turaç Böke’yle bu iş olmayacak gibi.”
Geçtiğimiz sezondan beri her fırsatta sorumluluk alması ve gelişiminin takımca desteklenmesi gerektiğini savunduğum Bekir Turaç, haftalardır yokları oynuyor. Üstüne bu maçta yaptığı amatörce hatayla birlikte, takımını çok kritik bir dönemeçte oynanan maçta 10 kişi bıraktı. Bu artık Bekir Turaç’ın ya tamam ya devam noktası. Kafasını toplayıp döndüğünde oynadığı ilk maçı takımı lehine çevirmediği müddetçe, mevcut kredisinin kısa vadede toparlanabileceğini ve bu takımın skor yükünü çekecek isim olarak ön plana çıkabileceğini sanmıyorum; güç görüyorum. Dolayısıyla eldeki alternatiflerle devre arasına kadar idare etmek ve bu ligin dinamiklerine uygun, CV’si yeterli bir santrforla yolları birleştirmek gerektiğini düşünüyorum. Şu anda aktif olarak Gençlerbirliği’nde yardımcı antrenörlük yapan Yatabare’den bu konuda yardım alınabilir. Hatta yönetimde söz sahibi bir konumda olsam, ilk yapacağım iş Yatabare üzerinden son yıllarda dünya futbolunda pek çok futbolcu yetiştiren Mali’nin başkenti Bamako’yla doğrudan bağlantı kurmak olurdu. Mali Milli Takımı’nın santrforu, bu sezon Bulgaristan Ligi’nde ve Avrupa’da performans gösteren Mustapha Sangare’yi de listemin başına koyardım.

“Sorun teknik adam değil.”
Bir diğer öne çıkan unsur da Osman Zeki Korkmaz döneminde yaşanan geçiş sorunlarının Altıparmak dönemine de doğrudan sirayet etmesinden anladığımız üzere, sorunun teknik adamlarda değil, oyuncu grubunu isimler üzerinden birleştirmekte olduğu. Mali sorunlarla şu anda transfer yasağının pençesine takılmak üzere olan Sivasspor’un önce o transfer yasağı durumundan sıyrılması, ardından rotasyona etki edebilecek minimum 2, maksimum 3-4 oyuncuyla sezon sonuna kadar geniş bir plan oluşturması gerekiyor. Sabırsızlığın elbette lüzumu yok; Sivasspor için hep 2 sezonluk bir süreyi işaret ettim. Bu sezonu idare etmek bile bir yerde pozitif bir iş olacaktır. Ancak hiç iddialı olamamak bu camiada kabul edilmiyor. Dolayısıyla oyuncu grubuna hem mental hem doğrudan müdahaleler, teknik adamların da işini kolaylaştırır. Yoksa sistem bir kez yapboza dönerse, bu işin dönüşü olmuyor.