Ligin bitimine sadece iki hafta kalmışken, tüm zorluklara rağmen Play-Off yarışının içinde kalmayı başaran bir Boluspor izliyoruz. Sahasından, desteğinden ve hatta hak ettiği değerden yoksun bir takım; ama dimdik ayakta durmaya çalışan bir camia.
Stadyumun kapanmasıyla birlikte Boluspor adeta sahipsiz kaldı. Şehrin ileri gelenleri sessizliğe gömülmüşken, Başkan Savaş Abak ve birkaç yönetici, kulübü ayakta tutmak için insanüstü bir mücadele veriyor. Bu mücadeleyi Bolu’da ne gören var, ne de takdir eden.
Arkalarında büyük sponsorlar yok. Başkan Abak, zamanının büyük kısmını sponsorluk aramakla geçiriyor. Kulübün gelirlerinin önemli bir kısmı kendi cebinden,çevresinden, dostlarından sağladığı destekle karşılanıyor. Şimdi, sezonun son iki haftasına girilirken Boluspor bu şartlarda Play-Off oynarsa, sadece şapka çıkarmakla kalmayıp ayakta alkışlamak gerekir.
Haftalardır göçebe gibi oradan oraya taşınan, saha avantajı olmadan mücadele eden futbolcular… Teknik Direktör Yalçın Koşukavak’ın takımı ayakta tutmak için verdiği taktik ve mental savaş ise gerçekten takdire şayan. Yorucu deplasmanlara rağmen, dinlenmeden, izin yapmadan sahaya çıkan oyuncuların her biri, bu şehrin gerçek kahramanlarıdır. Bir Bolulu olarak, bu mücadele için her birine teşekkür ediyorum.
Önümüzdeki günlerde Boluspor, son iç saha maçına çıkacak. Ama ne sahası var, ne de desteği. Yeni Malatyaspor’u Kocaeli’de, Yıldız Entegre Stadyumu’nda konuk edecek. Sadece stat kiralama bedeli 800 bin lira. Diğer giderlerle birlikte toplam maliyet 2 milyon liraya yaklaşıyor.
Bu tablo, Boluspor’un değil, spora hizmet etmesi gereken siyasilerin ve atanan yöneticilerin ayıbıdır. Spor, sadece skorla değil; sahiplenmeyle, aidiyetle, destekle yaşar. Boluspor’a yapılan bu haksızlık, aslında bir şehre yapılan haksızlıktır.
Haberi Yorumla